Migawki. Spotkanie z Konradem Pustołą

Towarzystwo Inicjatyw Twórczych "ę" zaprasza na spotkanie otwarte z Konradem Pustołą.

fot. Konrad Pustoła z serii "Nieskończone domy"

>> Klubokawiarnia Chłodna 25
>> środa, 27 kwietnia 2011 r., godz. 17:00
>> wstęp wolny

Konrad Pustoła (ur. 1976) – mieszka i pracuje w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Fotografii w Royal College of Art w Londynie (2008) oraz Wydział Operatorski i Realizacji Telewizyjnej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi (2004).

Partner: Miesiąc Fotografii w Krakowie 2011

Rozmowy o filmie

Towarzystwo Inicjatyw Twórczych “ę” i Planete Doc Film Festival zapraszają na debaty.
Jak używać filmu w pracy z innymi? Czym jest remix kultury? Gdzie stawiać pierwsze filmowe kroki?

1.
Remix w kulturze 2.0

8.05.2011, g. 12.00 Kinoteka

goście: Justyna Hofmokl, Katarzyna Sawko, Piotr Sarzyński, Krzysztof Trzewiczek

2.

Edukacja filmowa

14.05.2011, g. 11.00, Kinoteka

goście: Piotr Stasik, Agata Sotomska, Paweł Ziemilski

3.
Młodzi twórcy

15.05.2011, g. 15.00, Galeria Kordegarda

goście: Paulina Capała, Igor Chojna, Błażej Hrapkowicz, Anna Wydra

Rozmowy poprowadzi Alicja Peszkowska.

Więcej:

Edukacja filmowa

Edukację filmową rozumiemy zarówno jako edukację filmem, jak i edukację poprzez film. Obraz filmowy to zapis pewnej rzeczywistości, a także jego świadectwo: wizualna forma, która ujawnia procesy społeczne, opisuje obyczaje i odkrywa mentalność. Zmusza do dyskusji, prowokuje pytania, jest źródłem wiedzy o człowieku i świecie. Edukacja poprzez film może być pretekstem do opisania i umiejscowienia się w konkretnej społeczności. W tym kontekście film staje się praktyką animacyjną: przestrzenią i środkiem ekspresji. W dyskusji udział wezmą między innymi: Agata Sotomska (koordynatorka projektu „Filmoteka Szkolna” w PISF), Piotr Stasik (reżyser i animator kultury) oraz Paweł Ziemilski (reżyser).

Remix w kulturze 2.0

Kultura jest tworzona, omawiana, promowana w wirtualnej przestrzeni. Przyglądamy się kulturze, w której zacierają się stare podziały i pojawiają się nowe praktyki (współ)tworzenia i odbioru sztuki. Podczas debaty rozmawiać będziemy o „otwartości” kultury 2.0: o dostępności treści i nowych możliwościach partycypacji. Interesować nas będzie „remix” kultury – od rekonstrukcji pojęcia autorstwa, przez hybrydyczne łączenie estetyk na etapie tworzenia, po remiks jako taktykę fanowską i wreszcie jako praktykę badawczą opisującą współczesne przemiany kultury. W dyskusji udział wezmą między innymi: Justyna Hofmokl (socjolożka współkoordynująca projekt Creative Commons Polska), Krzysztof Trzewiczek (muzyk i programista, specjalista w dziedzinie programowania multimediów), Piotr Sarzyński (krytyk sztuki, publicysta tygodnika „Polityka”).

Młodzi twórcy

Chcemy przyjrzeć się młodym dokumentalistom. Zastanowić się nad szansami i trudnościami wiążącymi się z debiutem i pierwszymi filmowymi krokami. Interesuje nas także perspektywa współtwórcy – producenta. Na jaką pomoc w oparciu o programy ułatwiające młodym start dokumentaliści mogą liczyć? Jak wygląda krajobraz młodego polskiego kina dokumentalnego w 2011 roku? W dyskusji udział wezmą między innymi: Anna Wydra (producentka m.in. „Królika po berlińsku"), Igor Chojna (reżyser), Błażej Hrapkowicz (krytyk filmowy) oraz Paulina Capała (Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”).

Organizator Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”. Cykl debat jest realizowany w ramach projektu Polska.doc. Finansowanie Europejska Fundacja Kultury. Zrealizowano ze Środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

www.polska.doc.e.org.pl

Wesołych Świąt!

Wiosny, szczęścia i nowej, pozytywnej energii z okazji Świąt Wielkanocnych życzy zespół Towarzystwa "ę".

"Seniorzy w akcji" dla UTW: Pierwszy cykl warsztatów już za nami!

W dniach 14-17 kwietnia w Konstancinie odbyły się warsztaty, które Towarzystwo "ę" zorganizowało dla 15 UTW z całej Polski. Tematem warsztatów było liderstwo i innowacyjne zarządzanie. Było inspirująco, twórczo i bardzo intensywnie.

Przedstawicielki (bo na UTW niepodzielnie panują kobiety) kilkunatstu UTW w przeciągu dwóch dni poznały wiele interesujących metod i narzędzi. Przetestowały australijską metodę Zing i metodę kreatywnego zbierania pomysłów na zasadzie "Szybkiego Randkowania", poznały twórcze metody integracji grupy. O wprowadzaniu innowacji dyskutowały, budując wieżę z makaronu. Zastanawiały się nad cechami dobrego lidera. Uczestnicy warsztatów zdobyli nowe kontakty i poznali działalność pozostałych uniwersytetów. Nie zabrakło również czasu na wspólne, wieczorne śpiewanie.

Kolejne spotkanie UTW wokół działań społecznych i współpracy pokoleń - już w maju. Będzie wyjątkowo - o swoich metodach pracy opowiedzą goście z Wielkiej Brytani z organizacji Magic Me.

Warsztaty są realizowane w ramach programu „Uniwersytety Trzeciego Wieku” Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności.

Do zobaczenia wkrótce!

Videonotacje RE:start

Ruszamy z kolejną odsłoną Videonotacji.

Chcesz robić filmy? W dokumentalny sposób opowiadać o otaczającej Cię rzeczywistości?

Zrób własną videonotację.

Oddajemy głos młodym twórcom. Stwarzamy przestrzeń do prezentacji i produkcji autorskich videonotatek. Pokazujemy to, co wyjątkowe w Warszawie.

Oglądaj KinOFFtekę i zobacz jak powstają Videonotacje.

Zobacz jak działamy i jak możesz zrobić swój film>>

Polska.doc: pierwsze spotkanie już za nami

fot. K.Pacholak

Uczestnicy projektu Polska.doc spotkali się po raz pierwszy. Wzięli udział w cyklu intensywnych seminariów.

O filmie i fotografii rozmawiali z Jackiem Bławutem, Pawłem Łozińskim, Krzysztofem Wierzbickim, Michałem Łuczakiem oraz Kingą Kenig. Do refleksji nad sztuką współczesną i projektowania sytuacji twórczych zainspirowali ich Maja Parczewska i Janusz Byszewski z Laboratorium Edukacji Twórczej w CSW. O tym, jak i dlaczego zostaje się animatorem kultury opowiadali Marta Białek-Graczyk i Piotr Stasik z Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę". 

25-tka uczestników przedstawiła nam swoje pierwsze pomysły na krótkie formy dokumentalne.

Kolejne spotkanie już w maju. Czekamy na nie z niecierpliwością!

Zobacz zdjęcia tu>>

Więcej o projekcie na: www.polska.doc.e.org.pl

Młodzi menedżerowie kultury działają w bibliotekach - a my ich odwiedzamy!

Marta urządziła w pszczyńskiej bibliotece warsztat filcowania. Kamil w Łasku pyta "Co Ty wiesz o fantasy?" i zaprasza na spotkania o grach i komiksach. Agata z Babimostu zorganizowała dla swoich rówieśników profesjonalne warsztaty fotograficzne. Mateusz i pani Janeczka sprawili, że w bytomskiej bibliotece "Coś się kręci" - klub filmowy i przygotowania do stworzenia własnej etiudy.

Zapraszamy na stronę projektu "Młodzi menedżerowie kultury w bibliotekach", gdzie publikujemy pierwsze relacje z naszych odwiedzin u uczestników programu - młodych ludzi realizujących swoje pomysły we współpracy z lokalnymi bibliotekarzami.

spotkanie Doc Next Network

fot. Zemos 98

W zeszłym tygodniu odbyło się kolejne spotkanie międzynarodowej sieci Doc Next Network zainicjowanej przez Europejską Fundację Kultury (ECF), której Towarzystwo "ę" jest partnerem. W ramach sieci organizacje i instytucje z Wielkiej Brytanii, Holandii, Hiszpanii i Turcji dzielą się swoim doświadczeniem w obszarze edukacji audiowizualnej i wspierania młodych twórców. W ramach sieci Towarzystwo "ę" realizuje program Polska.doc (www.polska.doc.e.org.pl).

In 2010 to 2012 our Youth and Media programme continues to focus its support and showcase emerging young media-maker talent. The programme is a partnership network that aims to bring forward the views of European emerging documentary makers and opinion makers, to promote an inclusive public society. It also gives access to young people who as a result of social, cultural or political conditions, are likely to be excluded from mainstream public discourse.

The network consists of strategic partnerships with European independent cultural organisations includes the Association of Creative Initiatives "ę" (PL), theBritish Film Institute (UK), IDFA(NL), Metropolis TV (NL), Mode Istanbul (TR), Nisi Masa (FR) and Zemos98(ES). They set up media and documentary workshops to support the development of young emerging media professionals and create platforms that acknowledge the importance of media-use by young people. The network is currently extending its reach with new partnerships in Belgium and Germany. The programme's work creates new perspectives on contemporary Europe - connecting with Narratives for Europe.

The partners of the Youth & Media programme are building an online video archive onVimeo.com. This archive is a collection of views and opinions of European emerging documentary makers and opinion formers, in video. You can also stay connected to the Youth & Media community through its own Facebook page.

The network consists of strategic partnerships with European independent cultural organisations includes the Association of Creative Initiatives "ę" (PL), theBritish Film Institute (UK), IDFA(NL), Metropolis TV (NL), Mode Istanbul (TR), Nisi Masa (FR) and Zemos98(ES).

Zdjęcia fotografów wyróżnionych przez Michała Łuczaka

Michał Łuczak i Michał Dąbrowski już pracują nad wspólnym projektem.Efekty będzie można zobaczyć w czerwcu.

Tymczasem publikujemy zdjęcia dwójki fotografów wyróżnionych przez Michała Łuczaka w trakcie rekrutacji.

Anna Nowakowska

http://obrazy-utajone.blogspot.com/

Karol Kaczorowski

Przedszkole Filmowe w Dzień Dobry TVN

Gośćmi piątkowego wydania Dzień Dobry TVN byli Pan Andrzej Wajda oraz Iza Kiszczak i Michał Gonicki - absolwenci Przedszkola Filmowego 2010
Zapis programu można oglądać na stronie DDTVN

Do niedzieli czekamy na zgłoszenia - szczegóły tutaj !

Zoom na domy kultury - strategie rozwoju - zaczynamy pracę.

Od 2008 roku wspieramy domy kultury w procesie zmian (począwszy od wydanego raportu „ZOOM na domy kultury”, przez opracowanie podręcznika do samodzielnych diagnoz lokalnych „Jak zostać badaczem społeczności” aż do pilotażu programu „Laboratorium Zmiany). O prowadzonych przez nas działaniach można przeczytać na stronie www.zoomnadomykultury.pl. Projekt ZOOM NA DOMY KULTURY - STRATEGIE ROZWOJU wyrasta z wcześniejszych doświadczeń w pracy z wybranymi domami kultury na Mazowszu.

Do projektu zaprosiliśmy trzy mazowieckie domy kultury: z Nadarzyna, Milanówka i Góry Kalwarii.W każdym z tych miejsc do końca 2011 roku odbędzie się cykl konsultacji, spotkań i warsztatów mających na celu wypracowanie świeżych, innowacyjnych propozycji programowych dopasowanych do specyfiki uczestniczących w projekcie domów kultury. Naszym celem jest także wypracowanie przez zespoły pracujące w projekcie misji domu kultury oraz strategii działania na kolejne
lata. Chcielibyśmy doprowadzić do tego, by powstała podczas projektu strategia była szeroko
konsultowana z lokalną społecznością i zaakceptowana przez władze samorządowe.

Projekt realizujemy dzięki wsparciu Fundacji Batorego.

Animatornia - nominowana

NAGRODA MIESZKAŃCÓW

OTWARTE GŁOSOWANIE NA INICJATYWY NOMINOWANE DO NAGRODY GŁÓWNEJ W KONKURSIE S3KTOR

Już tylko do 15 kwietnia 2011 roku możesz zagłosować na jedną (wybraną przez siebie) inicjatywę.

Animatornia realizowana przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” dostała nominację w kategorii Kultura.

Jeśli uważasz, że Animatornia zasłużyła na wyróżnienie i nagrodę mieszkańców za najlepszą warszawską inicjatywę pozarządowa 2010 roku w konkursie „S3KTOR”, zagłosuj na nią.

Wejdź na naszą stronę i dowiedz się o Animatorni jeszcze więcej!

Głos oddać można w następujący sposób:

• za pośrednictwem specjalnie utworzonej w tym celu aplikacji internetowej,

• poprzez nadesłanie nazwy wybranej organizacji pocztą zwykłą na adres Centrum Komunikacji Społecznej Urzędu m.st. Warszawy, ul. Senatorska 27, 00-099 Warszawa,

• poprzez zgłoszenie nazwy wybranej organizacji osobiście (na piśmie) w siedzibie Centrum Komunikacji Społecznej przy ul. Senatorskiej 27, I piętro, pok. 1.36 (sekretariat).

Tadeusz Sobolewski pisze o Przedszkolu Filmowym

Zapraszamy do czytania tekstu Tadeusza Sobolewskiego, który ukazał się w poniedziałkowej Gazecie Wyborczej:

http://wyborcza.pl/1,75475,9370617,Anarchiczne_przedszkole.html

ANARCHICZNE PRZEDSZKOLE, Tadeusz Sobolewski

W ciągu roku każdy nastoletni uczestnik tego kursu dostaje szansę zrealizowania filmu dokumentalnego. Zgłasza się dwustu, przyjmowanych jest trzydziestu, do końca pozostaje kilkunastu

Przedszkole Wajdy

Dokumentalista Piotr Stasik (na pierwszym planie) z uczestnikami Przedszkola...

"Przedszkole Wajdy" - tak się mówi o rocznych warsztatach przy Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy przeznaczone dla licealistów, gimnazjalistów i uczniów starszych klas podstawówki. Hasło "od pomysłu do realizacji" oznacza, że w ciągu roku każdy uczestnik dostaje szansę zrealizowania filmu dokumentalnego. Zgłasza się dwustu, przyjmowanych jest trzydziestu, do końca pozostaje kilkunastu.

To nie jest kurs, na którym uczą obsługi kamery i montażu. To małe środowisko mające swój charakter, styl, nawet pewien szpan. Tworzą krąg jak na pamiątkowym zdjęciu, gdzie wszyscy siedzą razem, tak że trudno odróżnić prowadzących od uczestników. Na początku Przedszkole było domeną zespołu Paladino (Maciej Cuske, Marcin Sauter, Piotr Stasik, Thierry Paladino). Teraz prowadzą je dwaj dokumentaliści: Piotr Stasik i Tomasz Wolski. A sam Wajda, który to Przedszkole wymyślił, przychodzi na zajęcia częściej, niżby musiał.

Stasik, rocznik 1976, socjolog z wykształcenia, dokumentalista (Złota Żaba na Camerimage 2010 za "Koniec lata"), był jednym z założycieli Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę" powiązanego z Przedszkolem. W ich działaniach czuje się podobny klimat, podobną ideę wychowania przez twórczość, przełamywania klasowych i kulturowych barier, jak w Kuroniowym uniwersytecie w Teremiskach.

Nie bądź takim artystą

Pytam Stasika, jaki był, kiedy miał tyle lat co ich "przedszkolacy".

- Mieszkałem na wsi, pod Sieradzem i czekałem, aż przyjedzie do mnie mistrz i zabierze mnie stamtąd, bo czułem się obco. Ale nikt się nie pojawiał. Tata obiecywał, że jak będę miał na świadectwie same piątki, pojadę do Warszawy, ale na spełnienie obietnicy nie było czasu. Kiedy skończyłem 13 lat, sam wsiadłem do pociągu i po raz pierwszy pojechałem do Warszawy. To była jesień 1989. Chciałem się realizować, choć jeszcze nie wiedziałem jak. Warszawa spełniła moje oczekiwania. Teraz robię coś takiego dla innych.

Stowarzyszenie młodych socjologów pod prześmiewczą nazwą "ę" urządzało warsztaty filmowo-fotograficzno-teatralne dla młodzieży na wsiach. Przedszkole jest w zasadzie czymś podobnym, ale zakrojonym na większą skalę i długotrwałym - trwa rok, a to buduje więź.

Na czym polegał egzamin? - pytam absolwenta Przedszkola.

- Jest ankieta. CV. Kilka pytań. Badanie potencjału. Chodzi raczej o to, kim się jest, niż jakie filmy chciałoby się robić. Potem zaczyna się praca nad projektami. Razem oglądamy nakręcony materiał na dużym ekranie, potem kolejne etapy montażu. Nasze emocje są sprawdzianem, czy idziemy we właściwą stronę. Wiedza przychodzi w trakcie. W pewnym momencie prowadzący się wycofują, my sami prowadzimy zajęcia.

- Niektórzy wyobrażają sobie, że będą "artystami" - dodaje Stasik. - Ale sprawdzają się często właśnie ci, co nie mieli takich marzeń i trafili do nas przypadkiem. Tutaj nie ma szkolnego rygoru. Nikt nikogo nie rozlicza. Nie przyniosłeś materiału? Twoja sprawa. Jak trzeba, nie śpimy dwie noce przy montażu, jak nie trzeba, to się rozchodzimy.

Rewolucja w ramach systemu

"Przedszkolny", trzyminutowy film "Schabowy, czyli siła systemu" Szymona Nagina. Przy stole - rodzina młodego autora filmu. Tworzą zespół rockowy. Tata, 40-latek, jedząc zupę, rozprawia o "społeczeństwie bez ambicji, bez wyobraźni, bez chęci grzebania się w swoich bebechach, prostym do manipulowania". "Siła tego systemu - mówi - jest tak duża, tak mieląco-zgniatająco-wszechogarniająca, że nie ma sensu z nim wojować". "A mnie się wydaje, że jest sens" - wtrąca licealista. Ojciec: "Wojowanie z systemem polega na tym, żeby w jak najmniejszym stopniu z nim kolaborować, bo można zęby sobie połamać, tak jak ja". Licealista (znad talerza): "Ale jeszcze trzeba dążyć do tego, żeby innych uratować". Matka: "Właśnie. Oddziaływać na tych, co są najbliżej". Ojciec: "Nie wierzę w zmianę mechanizmów, ale wierzę, że można lokalnie coś zmienić, wciągnąć ludzi w orbitę innego myślenia...". Po obiedzie grają razem w maleńkiej piwnicy.

- Przedszkole to taka mała rewolucja w ramach systemu - tłumaczy Piotr Stasik. - Działamy w ramach szkoły Wajdy, jesteśmy finansowani przez PISF, ale "instytucją" jesteśmy w możliwie najmniejszym stopniu. Usłyszałem ostatnio od kogoś, że to bardziej miejsce wychowania niż szkoła filmowa. Maciek Rotowski, który w ramach Przedszkola zrobił film "Historia nieudanej rewolucji", studiuje teraz reżyserię w Filmówce. Pisze mi: "Jak myślę sobie o tym wszystkim, to znajduję parę tylko momentów (więc i osób), które zmieniły moje życie. Przygoda z Przedszkolem była jednym z nich". Po skończeniu Przedszkola niektórzy próbują robić filmy sami. Dla nich wymyśliłem "Przedszkole-pro", rodzaj zespołu filmowego. Chce z nami współpracować TVP Kultura - będą tam premiery naszych filmów.

TVP Kultura emitowała cykl dokumentalny "Jak zrobić film" o warsztatach absolwentów Przedszkola w Piszu. Pod kierunkiem Pawła Łozińskiego zrobili replikę słynnych "Gadających głów" Kieślowskiego. Zadawali przypadkowym ludziom podobne pytania: Czego się boisz? Czego pragniesz? Po co żyjesz? Uświadamiali sobie okrucieństwo dokumentalisty, który poluje na "materiał". Bo jak reagować, gdy sprzedawczyni w sklepie z firankami pytana o sens życia odpowiedziała, że nie widzi żadnego sensu, bo niedawno pochowała męża?

Trzeba było się spieszyć. Montowali do ostatniej chwili. Na seans czekał tłum mieszkańców. Zobaczyli na ekranie siebie i ludzi, których codziennie mijają na ulicy. Ich entuzjazm przekonał "przedszkolaków" o sile dokumentu, zrozumieli sens tego, co robią: liczy się nie tyle problem albo temat, ile możliwość spotkania, identyfikacja z innym, niemożliwa bez kamery.

Dominik zaprasza na Brzeską

W warsztatach brał udział Dominik, chłopak z warszawskiej Pragi. Zadzwonili kiedyś do Stasika ze stowarzyszenia Mierz Wysoko pomagającego młodzieży z tego przestępczego, alkoholowego i narkotycznego miejsca: do klubu na Brzeskiej chodzi chłopak interesujący się filmem, może by go przyjąć do Przedszkola?

- Był z nami. Zapytany do kamery, czego by pragnął, powiedział: "Być szczęśliwym i żeby inni byli szczęśliwi, chociaż wiem, że to nierealne". Znał życie od najgorszej strony. Jego opiekunka socjalna dziwiła się, że nie ucieka, bo zwykle dłużej nie zagrzewa miejsca. Tymczasem film stał się jego terapią. Chciał zostać w Przedszkolu na stałe. Ale nie mogliśmy go zatrzymać, musielibyśmy go wyjąć z tamtego środowiska, a to było niemożliwe. Pytałem go, dlaczego tak łatwo znalazł wspólny język z naszymi "przedszkolakami". Powiedział: "Dostosowuję się do każdego otoczenia, jak jestem ze złodziejami, staję się złodziejem, z wami byłem taki jak wy".

Kuba Radej, starszy o dwa lata od Dominika, uczeń Liceum im. Czackiego, postanowił nakręcić o nim dokument. Wielbiciel filmu "Amores perros" znalazł się naraz w rzeczywistości, która była zagęszczona jak film.

- Zamieszkałem u niego na Brzeskiej. Traktował mnie jak kolegę. I choć to było tuż za Wisłą, czułem się, jakbym się znalazł w innej części świata. Życie miało tam inne stężenie - co chwila pobicia, ktoś komuś grozi. W tym wszystkim ja z kamerą. Na każdym kroku dylemat: kręcić czy interweniować? Byłem raz świadkiem sceny, gdy ci, których filmowałem, chcieli ukraść torebkę Ukraince. Zareagowałem. Nie ukradli. Ale zaraz pomyślałem, że mogłem w ten sposób zaszkodzić Dominikowi. Zrozumiałem względność mojej pozycji: gdybym urodził się na Pradze, pewnie bym tej Ukrainki nie bronił, tylko okradł ją razem z nimi. Chciałem już zrezygnować z tego filmu.

Na szczęście tego nie zrobił. Tytuł filmu, "Getto gospel", wymyślił Dominik. Ma świadomość, że z praskiego "getta" trudno się wydostać. Film zaczynający się obrazem ślepych, zamurowanych okien kamienicy jest wypełniony chaotycznym ruchem, pozornym życiem, energią, która rozbija się o ślepą ścianę.

Jakub Radej lubi powtarzać, że ten praski świat jest "prawdziwszy od naszego". Ale jego film mówi co innego, pokazuje próby ucieczki, walkę Dominika o spełnienie. Jedną z dróg jest wiara: na Brzeską przychodzą ewangeliści wywodzący się z podobnych środowisk. Odprawiają nad Dominikiem modły, rapują razem z nim i odchodzą. Matka mówi: Boga nie ma, bo inaczej świat nie byłby taki zły. Drugim wyjściem jest sztuka. "Praska nawijka" w wykonaniu sepleniącego Dominika brzmi jak wyznanie: "Życie płynie, czas płynie, a ja stoję z boku". I coś o biało-czerwonej fladze, o matce Warszawie, żeby spojrzała na swoją córkę Pragę. Domowy keyboard, na którym gra Dominik, zagłusza dobiegające zza szafy przekleństwa matki. To film o nieustannym zrywaniu się do lotu, o idącej na marne energii, o wierze gaszonej przez życie. Zakończenie pozostaje otwarte.

- Obok nas jest inny świat. On jest dostępny - mówi 19-letni Kuba Radej. - Możemy w niego wejść, ale nie możemy go zmienić.

Dokumenty Przedszkola to gonitwa za tymi uciekającymi światami i ludźmi. Społeczeństwo jest coraz silniej rozwarstwione. Jesteśmy od siebie dalej niż za czasów Kieślowskiego czy Karabasza. "Przedszkolacy" Wolskiego i Stasika, robiąc filmy, przechodzą inicjację - ich bohaterom nie udaje się pomóc, świata nie można zmienić, ale zmienią się oni sami, będą mądrzejsi o swoje filmy.

Termin zgłoszeń do Przedszkola Wajdy mija 10 kwietnia. Więcej na stronie projektu

Źródło: Gazeta Wyborcza